Gözlerin I Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Rahman ve Rahim olan, Allah’ımın adıyla,
Sefa ile Merve’nin, arasıdır gözlerin.
Haluk ve Tekvin olan, Yaratma sıfatıyla,
Doksan dokuz isminden, birisidir gözlerin.

Sen konuş ey gözleri, güneş erken batar mı?
Hüzün ile ağlarken, gözyaşından artar mı?
Var mıdır bir ölçüsü, teraziler tartar mı?
Firdevs, Adn Cennetinin, darasıdır gözlerin.

Geri kalan mutluluk, hüznümdür kederimdir,
En güzel alın yazım, belki de kaderimdir,
Şu dünyada gördüğüm, en büyük ederimdir,
Ruhumun cesedinden, gerisidir gözlerin.

Bende sana akarım, sende bana akarsan,
Nasıl senden geçeyim, çiçek gibi kokarsan,
Belki beni görürsün, Kalp gözüyle bakarsan,
Yüreğimin tam içi, burasıdır gözlerin.

Mahmur olmuş gözlerin, nazar olmuş kaşları,
Koynundan havalanır gök yüzünün kuşları,
Hep mi sana benzemiş, denizlerin taşları?
Zümrütten incilerin, irisidir gözlerin.

Sen beşinci mevsimim, yüreğimde iklimsin,
Tıpkı sana benzeyen, aynadaki şeklimsin,
Allah için vardığım, her secdede şükrümsün,
Körelmiş inancımın, çırasıdır gözlerin.

Güler mi bundan sonra, yüreğinin aşığı,
Züleyha ellerinden, düşürürken kaşığı,
Yanağında parlamış, Yedigerin ışığı,
Kuzey yıldızlarının, sırasıdır gözlerin.

Geçmişin gelecekte, kalmamış bir tek izi,
Zaman vade yürüdükçe, bölecek ikimizi,
Gözlerin gün yanığı, gözlerin bıçak izi,
Kanayan şu gönlümün, yarasıdır gözlerin.

Kervan yolda düzülmüş, kurulmuş hep divanlar,
Ölmüşte dirilmişler, yüreği mert çıvanlar,
Gülü ziyan etmişler, acemi bahçıvanlar,
Sevda bahçelerinin, firesidir gözlerin.

Kahıroğlan şöyle ki, sendendir tek ricası,
Bil ki seni sevmemiş, geçerse bu acısı,
Gönlümün gözlerine, mümkün mü ilticası?
Sürgün yemiş mahkûmun, süresidir gözlerin.

Yeteğen / Yediger: Ursa Major (Büyükayı takım yıldızı)