Gözlerin Doğar Gönlüme

Her gün batımında,
Gözlerin doğar gönlüme,
Güneşin kızıllığı vururken yüzüme,
Yeşil yeşil bakarsın maviliklerden…

Saçların gibi,
Simsiyah ve kızıl gecelerde,
Dudağındaki tebessüm yerleşir,
Yüreğimi aydınlattığın ay üzerine…

Senin ismini fısıldar rüzgar,
Sesin yankılanır gelir,
Karanlık gecelerden,
Ruhunu ruhuma aşkla sunar…

Denizin dalgaları durulurken,
Maviliğini kaybeder yavaş yavaş,
Karartır kendini,
İçimde dolanan hasretin gibi…

Gözlerim dalar uzaklara,
Yüreğimde kalan hayalinin peşinden koşar,
Hüznün elindeki umudum…

Ayrılığın gölgesi altında,
Çimen gözlerin yüreğimi delip geçerken,
Düşüncenle dolar gözlerim…

Sevda çiçeğin bir kez daha yakar,
Bir kez daha yüreğimi…

Hasretin sabah ayazı gibi çöker,
Aşkınla yaşadığım sensiz her gecenin
Takvimine bin hasret daha eklerim,
Eklediğim her hasrette,
Kor ateşle bir daha yanar yüreğim…

Gün ağarırken sensizliğin acısıyla,
Ufalanır küle döner tüm benliğim.
Düşüncenle karşılarım,
Bu sabah da doğan güneşi,
Belki bugün gelirsin diye…

Bir bekleyiş daha başlar,
Sensizliğinde sessizce.
Biliyorum ki,
Solar bir yaprağım daha,
Düşer ayaklar altına.

Sensizlikte çırpınsa da yüreğim,
Kan ağlasa da benliğim,
Yavaş yavaş tükense de ömrüm,
Sakine erse de ruhum,
Çıkmaz bir sokakta dolanır dururum.

Hadi gel artık,
Çok geç olmadan,
Ne olur gel sevdiğim,
Yaşamdan kopmak üzereyim…