Gözlerin... Şiiri - Semiha Türkmen

Unutulamamış, yarım zamanlarda ...
Saklambaç oynardı sanki bakışların...
Anlaşılmamış sevdalarda...
Hapsolmuş gibi isyandı süzüşlerin...
Belki çok, yağmur seyretmişti...
Belki çok, deli fırtına....
Ama en çok baharı dilemişti ...
Ummadığı, aykırı bir zamanda...
Soğuk, bembeyaz karlarla, körelen umudu....
Çöl ortasında kalmış gibi yakıcı...
Damlaya hasret, susuzluğuydu…
Kum taneleri çarptı göz bebeğine...
Renkleriyle, desenli bir yol oluşturdu..
Önce şaştı, sonra inanmaya çalıştı...
Hatırlamak istemediği adını..
Kutsal defineyi, fısıldadı...
Sırrı çözen, anahtardı...
Kumlar, suya dönüşmüştü...
Yoluna yavaşça akmaya başladı..
Aktıkça, can buluyordu....
Kıpır kıpır, çoşkuya kapıldı..
Can suyun, kapağından aştı...
Yüreğine doğru süzüldü...
Süzüldü, Sihri, Söz Oldu..
Sonsuz İlhamı okudu...
En kutsal manayla doluydu...
Ruhuyla eseri olmuş...
AŞK a kavuşmuştu....