Gözlerin Şiiri - Selahattin Utkun

Yıllar nasılda eskitiyor insanı
Nasılda değiştiriyor
İlk gözlerin değişti biliyormusun
O derin
Serin
Lacivert gözlerin..

O kalbime bir şal gibi dolanan
Atlas gözlerin
O rüzgar gibi gözlerime savrulan
Yaman gözlerin..

Bir sabah güneşi gibi içimi ısıtan
Güneş gözlerin
Köpük köpük dalga dalga
Kıyılarıma vuran
Deniz gözlerin..

Gözlerin
Ah gözlerin
Ne kadarda değişti böyle
Şimdi bir yetim çocuğun gözleri gibi gözlerin
Öylesine masum
Öylesine çaresiz
Öylesine yalnız gözlerin..

Gözlerin güz yaprakları gibi
Ha düştü ha düşüverecekler
Gözlerin bir akşam üstü kadar yorgun
Ha battı ha batıverecekler..

Gözlerin masum ama hala duru ve derin
Çaresiz ama hala canlı ve diri..

Bir derinliği
Bir dönüp dolaşıp
Kan gibi girmesi varki damarlarıma
Kalbimi tel tel söküp
İnce bir ip gibi bedenimi sarışı varki
Yazamam anlatamam söyleyemem..

Eğer gözlerindeki hikayeyi çözmek
Senin elinde olsaydı
Bu güzellik seni bir ömür daha yaşatırdı..

Ben şimdi o ömrü yaşıyorum
Öylesine senli öylesine seninle dolu..

Her zaman yaptığın gibi
Bir daha bak o hayat filmine
Öylesine gözlerini kısarak
Her anı yeniden yudum yudum içerek..

Gözlerini yine öyle yandan devirerek
Seni izlediğimi hissederek bak
Ne görüyorsun
Ben söyleyeyim
Şarkılaşmış özlemler
Şiirleşmiş hayaller
Yanılıyormuyum..

Çok sevdiğim gözlerinle dolu dolu kal..