gözlerimi mühürledim bugün
senden başka kimseyi göremesinler diye
öylece durdum hiçbirşey yapmadan
derince bir nefes daha çektim kalan ömrümden
sımsıkı kapadım perdeleri
gidişini unutup sana seslendim bir an
içimde bir ürperti kopup gitti
rüzgarı dinledim bütün gün
bu rüzgar mıydı seni alıp götüren
bahaneleri tükettim yollarda
çektikçe büyüyordu sanki bütün acılar
biliyorum nankördü bütün yaşanmışlıklar
kimseye aldırmadan roller yazıyordum hayatıma
çaresizi oynuyordum hep
mutluluk sırası bana geldiğinde
perdeler kapanmıştı yüzüme
inansaydım belki başarabilirdim yaşamayı
ama hep yalandı dünya verilen sözler unutulmuş
tüm gülüşlerde yapmacıklık vardı
sonunda keşfettim ben bunu
çocukluğum gökkuşağını yakaladığımda sona ermişti
Kayıt Tarihi : 25.1.2009 21:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)