Gözlerim kamaşır Şiiri - Melike Cakmak

Tüm zıtlıkları yüzüne bulaştıran bulanık dünya ,
Renginde kötülük taşıyanlara
yıkıcı haykırışlarım vardır.
Bana cimriliğinden ayırdığın en küçük saksıda
Ziyâna karışmaktayım .
Kırık dallarda, küçük umutlara yelkenlerim vardır.
ince ince fermanımı hazırlarcasına diklenirim yazgıya.
Insanlar fermanımın üstüne çamur fırlatmaktadır.
Insanlar kötü müdür ?
Karanlık kalplere rağmen güneşe bulanan Dünya,
Bana ayırdığın en küçük pencerenin ardından,
Nedendir ,
bütün yansımaları gözlerimde buluşturma çaban ?
Ben ,daha kendimi bile sıkıştıramazken bu yere
Her sabah en büyük rüyalarla uyandırıldım .
Gözlerim hâlâ nasıl dayanır bunca sabaha?
Kamaşıp durur , kör olmaz mı ?

Insanlar ,bilemezdi benim şanslı olmadığımı.
Bana bahşedilen tek şey
inançlarımdan örülmüş kanatlarımdı.
Hazırdan kurulu sedirim yok bir köşede.
Görünmez acılarla beslenirim gündüzleri
Gecesi ışıktan yoksun insanlar ,hüznü inkâr edersiniz.
Oysaki en güzel gülüşler , hüznün gölgesindedir.
En ince deriler ,İyi kalpli insanların zehrine açıktır.
Görünmez sularında akışıp durduğum Dünya,
Düştüğüm yer ,hangi deltayı beslemektedir ?