Gözlerim Alıştı Karanlığa

... Yoksun diye
uykusuzluğum bundanmıdır?
Hayallerin mi bıraktı beni,
yoksa sen mi?

Gelseydin,
hayallerime dokunsaydın eğer
yok olurdu uykusuzluğum.
Uyuturdum kendimi seninle,
geceye inat,
dem vurarak
vazgeçilmez,
melankolik günahımla...

Saat durmuş sanki
zaman seni bekliyor hâlâ.
Her tik-tak,
kalbime düşen
bir boşluk sesi.

Perdeler titriyor rüzgârla,
ama o da sen değil.
Gölgen bile uğramıyor artık
rüyalarımın eşiğine.

Sabahları saymayı unuttum,
gözlerim alıştı karanlığa.
Sen yoksan
gündüz de bir başka
uykusuzluk aslında.

03.08.2025
~Gülay Özdemir