Gözleri Var Yalnızlığın

Gözleri var yalnızlığın iliklerimizde
Dudaklarımızda korkunun uçuk rengi
Yaşayormuşuz gibi kaygısız akşamları.

Gözleri var yalnızlığın iliklerimizde
Suratlara ayna oldu çocukça oyuncaklar
Ha varmış ha yokmuş kentlerin sokakları
Kahkaha ve çığlıkların yalnızlıkları
Reklam panolarında mütebessim.

Küçükken siyah ekmekleri yemeyen
Çocukları kurtlar yerdi bellerdim.
Oysa arpa tarlalarında buğday hasatlarında
Onun rüyası vardı.
Siyah ekmeklerin kara kurtların.

Gözleri var yalnızlığın iliklerimizde
Trenlerin bacasından çıkan kara duman
Daha da kararır nefesimizle,
Ciğerlerimizin karanlığı gözlerimize
Gözlerimiz ellerimize, dizlerimize hükmeder.

Gözleri var yalnızlığın iliklerimizde
Akseder zemheri soğuklarına içimizde
Bir dondurucu ateştir ondan kalan
Ürpertiler tiksintiler kelep kelep
Oturuverirler öylece içimize