Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Güzel bir gözlem...gözlerinin tenlerinin rengi,giysileri nasıl olursa olsun görünenler de tek payda var o da insan olmaları...Su gibi olan insanoğlunun kıvrim kıvrım akmasını da kabullenmek gerek,kimi zaman dellenmesini,coşmasını ,hatta taşmasını da.Nasıl olsa su gün gelir durulur kendi yatağına çekilir öyle değil mi?İnsan aklının kavraması zor kendi bünyesinde barındırdığı tuhaf bir düzen...
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta