Gözler gönüle dert yanıp sordu:
Şu hayatta bir kere de olsa,
Görmek mümkün olmaz mı o meleği?
Gönül ah çekti durdu:
Sorma bana ey güzel fani,
Ben ne zamandır bekleyişlere katmışım,
Mümkün olmadığını bile bile o meleği.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta