Gösteriş Sevdası Şiiri - Sarhoş Martı

Sahne ışıkları yanmıştı. Kalabalık coşkuyla alkışlıyordu. Herkes onun etrafında toplanmış, gülüşlerini, zarafetini, kusursuz rolünü izliyordu. Oysa sahnenin bir köşesinde, gölgede kalan bir ben vardım. Alkışlar onun içindi, ama gösteri benim hikâyemdi. Bir zamanlar bana bakarken gözleri parlıyordu. Öyle sanmıştım. Sevgiyle parlayan o gülüş meğer yalnızca gösterinin bir parçasıymış. Sahteymiş. Ben, o gülüşe gerçek benliğimi vermiştim. Şimdi ise gölgesinde silinmeye yüz tutmuştum. Seninle var olduğunu sandığım sevdasal duygular, meğer sadece bir rolmüş. Her hareketin ezber, her dokunuşun plansız, ama kasıtlıymış. Oyun bittiğinde yalnızca ben sahnede kalakalmıştım. Alkışlar bitmişti. Işıklar sönmüştü. Kısa süren bir gösteriydi belki de bizimkisi. Ama ben, perdenin kapanmasını hiç istememiştim.