Görmemenın dayanılmaz hafifliği

Görmedim sanki  seni,
ama  sustu her şey içimde
Sokaklar tanımazken  adını, ben ezberledim
isimsiz özlem taşıyorum, günden geceye...

Kime ağlıyorum, bilmiyorum
içimden biri eksik biliyorum
Sanki yıllarin tanıdığı
Daha doğmamış  anıya hasret gibi..

Gecelerden öğrendim seni beklemeyi
karanlıklar yanlızlığıma yoldaştı
çizdim karanlığa hep seni, silindin
Ama her defasında yine ,
Bilmediğim bir çehrede yeniden doğdun

Gôz göze gelmedık belki
zor olsada karanlıklar içinde belirdin
Belki masal kahramanlarından biriydin
yanlışım olmaz belki bilirsin
Sen bilmezsin, ama,
bir kalbin içinden her gün geçtin

Ben seni dualarımda sakladım
"Kimseye ait olmasın" dedim
Bensiz de mutlu ol ama
beni de unutmamış ol biraz...

Yokluğuna alışmaktan Yoruldum
insan mısın,cin misin bilmiyorum
tanışmasam da Seninle
seni özlemenin en sessiz haliyim.
mesakin 25/05/2025