Görmedin sana ilmek ilmek beslediğim sevgiyi yaşarken,
Bu dünyada yaşamamın nedeninin seni sevmek olduğunu zannederdim.
Gözlerim umuda parlardı, senin beni sevdiğini zannettiğim anlarda.
Ağzımdan dökülen sana dair her söz soluksuzca şiire koşardı.
Yoruldum artık, bir ikindi vakti kimsesizler sokağında,
Ellerimde sana veririm diye ektiğim papatyalar vardı.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta