Bir kalp atışıyla başlayan bir hikaye
Herkes bilir hazin bir son olduğunu
Hayatta alınan en berbat hediye
Aşık olan bilir onun ızdırap olduğunu...
Sonra tamamen bağlanırsın ona
Akordu bozulmuş bir gitar gibi hayatım
Klavyesi olmayan bir piyano eşlik ediyor
Tüm sesler karmakarışık kulak tırmalarken
Ama ikisi sadece tek bir notada uyuşuyor...
Piyanistin ellerinde değer aldı o gitar
Yeryüzüne hapsolmuş uzaydaki tüm yıldızlar
Aşk bir karadelik olup çeker olmuş kendine
Direnmiş yıldızlar aşk onları yutmasın diye
Fakat söz anlatılmaz ki atmış en dibine...
Ruh ikizi, sevgili, bir elmanın iki yarısı
Geldiğim yer hep sonluluktan ibaretti,
Ne zaman sana yaklaşsam ya gece sarar beni,
Ya da gündüz elimden tutar sürükler güneşin peşinden.
Aş olup pişerken aşka,
Aşk olup nasıl yanmamı beklersin sensizken?
Sevgili!
Ne karanlık içimi ürpertiyor
Ne gök gürültüsü, ne sokak kavgası
Ne de yeryüzünün haykırması...
Gökyüzü nefretini kalbime püskürürken
Kalbim bir zalimden darbe almış
Yedi nokta bir şiddetinde sarsılmış
Küçük bir bedendeki büyük umutlar
Hükmetti kalbimin ilk hatırasına
Küçücük ellerle atıldı hayata
Tutundu sımsıkı aydınlığın karasına...
Yavaş yavaş büyüdü dünyayla beraber
Zulmetmek gibi kalbime seni unut demek
İşkence olsan çekmeye razıydım
İşkence dediğin nedir ki ben hergün çekiyorum
Her saniye aldığın nefesin değerinden aşağıydım...
Günde kaç kere nefes aldığını çok iyi say
İki üç kibrit çöpüne hapsolmuş dünya
Bir başından yaksan simsiyah bir tabaka
Kararan gökyüzü gibi üç saniyede solmuş dünya
İyice baksan hayatın altında abluka...
Sessizliğe boyun eğmiş bir dalmış dünya
Yine gece oldu bahçelerimde,
Ay doğdu hüznün ağaçlarına ve
Meyveler gül verdi ellerimde.
Gökyüzüne doğru uzanmaya çalıştılar,
Ay çok hızlıydı,
Karanlığı yakalayamadılar.
Bir sınavla atıldım hayata doğru
Her soru yanlış eminim doğruları biliyorum
Ama cevaplamak gelmiyor içimden, istemiyorum
Kırık bir kalem ucuyum, eğiliyorum kağıda doğru...
Kanamaz kağıt, bilirim ama ben onu çizerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!