Görgüsüz Sevgilim Şiiri - Türkan Yılmaz

GÖRGÜSÜZ SEVGİLİM

Yatar yatağa beygir gibi horlar
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim
Güneş gözlüğü ev içinde takar
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Her sabah gözünden şapahlar çıkar
Aydan ayda kendini bir kez yıykar
Ağız burundan salya zehir akar
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Elinde tesbih bayan görse sallar
Ben bakmayım der abdest kaçar
Sosyete görse gizli yandan bakar
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Mendilinde kokmuş meyve taşır
Ara sıra kendini yer arar kaşır
Balta gibi elleri çokda ağır
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Evde tütün pöçük bulduğun içer
Dışarıda malbora gösteriş yapar
Saçını tükürükle yıykar tarar
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Yatakta çorapla kokarak yatar
Acı tatlıyı bir birine katar
Kaşık kullanmaz hep eliyle banar
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Dostlar kimse bulamaz dengini
Tersinden giyer gömleğini
Karaymış ne yapayım talihim
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Vücudunda tonlaraca kıl taşır
Paldur küldür her söze konuşur
Yakasında pankart gibi broşür
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Kafası estimi yazın kışlık giyer
Bir oturuşda bir tosun versen yer
Taş olsa dayanmazki dile gelir
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Aklı sıra logat parçalar gezer
Kokmakdan üstünü sardı sinekler
Görğüsüz yaşayınca candan bezer
Yaktı beni bu görğüsüz sevgilim

* *
Bulduğu her şey mideye yiyordu
Yokuşta yürümesi hayli zordu
En sonunda hastanelik oldu
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Yatğı zaman çeker kış uykusu
Üç metre duyulur ağız kokusu
Dişlerini tutmuş deniz yoksulu
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Yatınca ne yatak taşır ne hasır
Yüzü çıban ellerini sarmış nasır
Kötüler der yok bende kusur
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* *
Bilmem nedir bu yaraya çözüm
Hep dostca kalıp yaşamak sözüm
Türkan'ım hakka bağlı kalır özüm
Yaktı beni bu görgüsüz sevgilim

* * (Şiir) * *

* * * Türkan Yılmaz * * *