Gönül Yorgun Şiiri - Kemal Doğanay

İlkbahar yaz dolaşırım,
Gönül yorgun,ben yorgunum.
Uzak durma bulaşırım,
Gönül yorgun,ben yorgunum.

Mevsiminde açar çiçek
Daldan dala uçar böcek
Hayat dersen acı gerçek,
Gönül yorgun,ben yorgunum.

Unutmadım gözlerini
Taşa yazdım sözlerini
Boşa dövme dizlerini,
Gönül yorgun,ben yorgunum.

Beklediğin akşam oldu
Gönderdiğin güller soldu
Geziyordun şimdi n'oldu,
Gönül yorun,ben yorgunum.

Ömür böyle geçti gider
Hayat bizi seçti gider
Canlar yola düştü gider,
Gönül yorgun, ben yorgunum.

DOĞANAY'ım gözümde yaş
Hak'tan gayrı eğmedim baş
Yorgun düştü yüzümde kaş,
Gönül yorgun, ben yorgunum.