O,bende bir gönül yangını oldu,
Bir yangın ki,külü dumanı yoktu.
Yoktu bir kıvılcım,ama hep yaktı,
Yandığım yerlerde şimdi yel eser.
Yakmıştı gözleri beni derinden,
Vurmuştu içimi en can yerinden.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
