Gönül vurgunu... Şiiri - Hasan Belek 2

Gözlerim uzağa, dalar bir zaman
Kalmadı dizimde, derman ve aman
Savruldum rüzgârda, kuruyan saman
Seni unutması, çok zormuş gibi.

Geceler sırdaşım, duvarlar tanık
Bu gönül yurdunda, her yer karanlık
Aklım bir gidip bir, geliyor anlık
Canımdan bir parça, koparmış gibi.

Her kapı çalışta, sendin o sanan
Her seste adını, tekrarla anan
Bir hayal uğruna, ateşte yanan
Külleri savrulup, yok olmuş gibi.

Dışarıdan bakan, beni bir görür
Sanırlar bu adam, gününü sürür
Bilmezler içimde, neler ki çürür
Sırtımda bir dağı, taşırmış gibi.

Akçay’ın denizi, çarpar yüzüme
Tuzlu su karışır, yanan gözüme
Kim inanır artık, benim sözüme
Her dalga ismini, fısıldar gibi.

Ne bir haber geldi, ne bir selâmın
Tükendi manası, artık kelâmın
Hükmünü beklerim, sensiz ölümün
Azrail canımı, tez almış gibi.

Kul Hasani der ki, bu dert de geçer
Ecel bir gün gelir, kefenim biçer
Ruhum bu bedenden, sessizce göçer
Kendi mezarını, ben kazmış gibi...

Hasan Belek
12 08 2025