Gönül terazisi... Şiiri - Hasan Belek 2

Gönül terazisi şaşmış, tartmıyor,
Haksızlık dağ gibi göğe gitmiyor.
Doğruluk kefesi artık artmıyor,
Zalimin gölgesi iner özüne.

Dillerde bal damlar, kalplerde zehir,
Yalanlar çağlarken bir engin nehir.
Dost görünen düşman, en büyük kahır,
İnsan insana hep çöker sözüne.

Kurtların sofrası kurulmuş yine,
Kuzular yem olur zalim bir güne.
Kim bakar masumun ahı, ününe,
Şeytanlar gizlenmiş, insan yönüne.

Gerçeğin alnına leke sürülür,
Menfaat uğruna namus verilir.
Eğrinin gölgesi uzun görülür,
Bu düzen çarkının çarpsan yüzüne.

Camiler doludur, vicdanlar boştur,
İman dilde kalmış, hazin bir iştir.
Herkes kendi nefsiyle pek bir hoştur,
Hak için yürümek ağır gözüne.

Bazen bu dünyadan bezesim gelir,
Gördüğüm sahtelik canıma deler.
İnsanlık ipini çözesim gelir,
Gözlerim boşalır gece gönlüne.

Nerde o sözüne sadık insanlar?
Özü bir, sözü bir olan arslanlar.
Şimdi her yürekte bin türlü planlar,
Yüzüne gülenler sızar özüne.

Kul Hasan'i der ki söküp atmalı,
Yerine sevgiden bir harç katmalı.
İnsanlık uykudan artık kalkmalı,
Bu karanlık biter umut hüznüne...

Hasan Belek
23 Eylül 25
Akçay