Ruhumun derinliklerinden kalkan
Hüzün yüklü gemiler,
Yanaşırlar gönül limanıma her gece bire birer,
Maziden getirdikleri yüklerini,
Umutlarımın koyu gölgelerin bırakıp giderler.
İşte o an ne ümit kalır hayata dair,ne de itimat kalır,
Benliğim çaresizlik içinde bilinmezliğe doğru yol alır.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta