Gönül gülşeninden bir tohum ek

Nedamet yürekten düşerse dile
Erdemli gönüller bahtiyâr olur
Cürüm ile varma büyük menzile
Mevla'dan çekinen tövbekâr olur.

Bilmeden kimseyi boşuna yerme
Kimsenin sırrını kimseye verme
İnce eleyip de ipe un serme!
Gönül ki incinir, sitemkâr olur.

O gönül gülşeninden bir tohum ek
Yüreğine dokunda virdini çek
Rahmetine sarıl, afv olana dek
O Rahman ki sana baki yâr olur.

Ne kimseyi incit, ne yoktan darıl
Ebrâr ol, garibin gönlünde diril
Rahmetine tutun, Kur’an’a sarıl
Hüsn-ü kitabında kisb-i kâr olur.

Bağrına basıver kin gütmeyeni
Hak ile batılı bir tutmayanı
Sevipte şımartma hak etmeyeni
Sonunda efkârın ahu zar olur.

Nefsin zincirini bir bir kırarsan
Garibin derdini her dem sorarsan
Üzgün gönüllerde bir yer ararsan
O Cennet-ül baki, pür diyar olur.

İnsan ki gelirse bir ihsan ile
Teraziye konur bir zerre bile
Bir tartı ki ne hurda var ne hile
Beratını alan berhudar olur.

Gülme hiç kimsenin mahzun haline
Tutunma, namerdin eğri dalına
Güvenme dünyanın basit malına
Elinde son mülkün bir mezar olur.