Gönül Cenneti Şiiri - Hüseyin Turhal

Uzakta arayıp yorulma boşa,
Ne gökte ne yerde, ne başka cihanda.
Dön kendi özüne, dön kendi başa,
Cennet bahçesini sen kendinde ara.

Ne hûrî ne gılman, ne de bir saray,
Gerçek huzur senin kalbinde yatar.
Nefsin perdesini çek, gönlü sıyır,
Orada açılmış en güzel güller.

Zâhidin hayâli kuru bir vuslat,
Bizim Cennetimiz O'nunla olmak.
Bu fâni cihanda ebedî rahat,
O büyük aşk ile dolup taşmak.

Ateşi söndür ki, bahar gelsin,
İçindeki cennet coşup da aksın.
Her kim bu sırrı özünden bilsin,
O sonsuz varlık, sana hep yakın.

TURHAL'ım der, bu sözüm özün dili,
İşte sır, işte sen, işte sana yâr.
Bu manayı anla, ol Hakk'ın kulu,
Senden ayrı Cennet, yoktur ihtiyar.