Gönül aynası Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Gecenin Aynasında

Gecenin aynasında
yüzüm değil, bir gölge duruyor;
adı sende kalan bir sızıdan ibaret.

Otobüs durağında iki suskun,
aynı saate bakıp başka hayatı bekliyor.
Birinin cebinde bilet,
ötekinin cebinde keder.

Sesin kaldı bende
duvar diplerinde gezen ince bir rüzgâr gibi.
Kapı zilleri susuyor,
ben bir avuç anahtarla uğraşıyorum:
hiçbiri açmıyor içimdeki kapıyı.

Sokak,
yorgun bir şarkının en son dizesi;
yutkundukça boğazımda büyüyor.
Bir ıslık çalacak olsam,
geceyi ürkütürüm diye korkuyorum.

“İyi misin?” diye sorsa biri,
cebine taş doldurmuş bir nehir gibi
sadece akarım gözlerinden içeri.
İyi olmak bazen,
bir bankta üşümemek kadar küçük.

Yine de
bir pencere kararıp öteki açılıyor;
bir kedi, çöpten değil, benden nasibini alıp
çekip gidiyor sessizce.

Gecenin aynasında
yarınların izini sürüyorum.
Elimde değil,
adını anmadan sana dönüyor yolum.
Ve anlıyorum:
insan,
en çok gece vakti
kendi yüzüne benziyor.