Gönül aynası... Şiiri - Hasan Belek 2

​Gönül bir deryadır, dalgası bitmez,
İçinde inciler, mercanlar saklar.
Aşkın rüzgârıyla, yelkeni gitmez,
O gizli limanda, umudu ekler,
Her zorlu gecede, sabrını aklar.

​Zaman bir ırmaktır, durmadan akar,
Geçtiği yerlerde, izler bırakır.
Bazen bir bahardır, çiçekler takar,
Bazen bir kış olur, canları yakar,
O eski günleri, hasretle koklar.

​Hayat bir bilmece, çözmek ne eder,
Her gelen bir düğüm, atıp da gider.
Akıl bir pergeldir, döner hep arar,
Kalbin pusulası, “sabret, bekle” der,
En karanlık yolu, bir ışık paklar.

​İnsan bir yolcudur, menzili meçhul,
Doğumla başlayan, çileli yolda.
Nefis bir attır ki, olmaz ona kul,
Dizginler elinde, kalırsa zorda,
Kötü emelleri, imanı saklar.

​Sevda bir ateştir, yandıkça yanar,
Közünde bin yıllık, bir masal tüter.
Vuslat bir hayaldir, görenler kanar,
Hasretin korunda, bülbüller öter,
Sadık olan âşık, yârini bekler.

​Dünya bir handır ki, konup göçülür,
Gelenler ağlarken, gidenler sessiz.
Ecel şerbetinden, bir gün içilir,
Ne sultan kalıcı, ne de kimsesiz,
Herkesin hesabını bir bir ekler.

​Kul Hasan’ı der ki, anla bu sırrı,
Aynaya baktıkça, kendini tanı.
Bırak kavgayı sen, kini ve hırsı,
Fanidir bu âlem, aldatır sanı,
İyilik her zaman, kötüyü tekler...

Hasan Belek
29 08 25
Akçay