Gönül Şiiri - Muhsine İpek

Ah gönül deli gönül
Deli divane gönül
Mutluluğu bulamamış
Biçare perişan gönül
Mehtabı beşik
Yıldızları oyuncağın mı yapayım?
Çimenlere uzanıp
Papatya falına mı bakayım?
Yok gönül yok
Seni hiçbir şey ile mutlu edemem
Başıma bahar dalları takıp
Okyanuslara mı açılayım?
Avare divane gönül
Nereye götürsem
Senin için ne yapsam
Buruksun kırıksın
Boş ver be gönül unut gitsin
Sana riya edeni.
Ne hayır beklersin ki ılıktan
Seni saran yürek sıcak olmalıya
Ya Siyah ya beyaz kalmalı
Çünkü sende ılık ebruli yok.

Gönül
Gönül gözü açık bir yürek
Bir gün karşına çıkarsa
Sen ona baharı yaşatmaz mısın?
Yıldızları toplayıp
Ayaklarına sermez misin?
Serin pınarlarda serinletmez misin?
Saçlarına kır çiçekleri takıp
Raks etmez misin?
Çimenlerde sere serpe
Mehtabı seyrettirmez misin?
Ah gönül deli gönül
Deli divane gönül
Boşuna bekleme
Kendini kandırma
Bunların hepsi hayâl
Hepsi bir rüya.