Gönül Şiiri - Nejat Karagöz

Sazım gibi melaldesin sen de; bu ne hal gönül
Yok mudur bir kurtaracak, yeter izmihlal gönül

Yok mudur alemde sana bir nebze olsun huzur
Bir tatlı tebessüm yahut bir gonca-i lâl gönül

Gam yükü çekilmez oldu, takat yok katlanmaya
Artık vazgeç inzivadan, biraz hasbıhal gönül..

Öyle garip kimsesizsin, mahzun ve biçaresin
Ne kurtuluş ümidi var, ne de istikbal gönül

Şimdi ey talih-i mâkûs, garib, bîçâre yolcu
Elinde bir saz-ı şikest, bir de payimal gönül

Elbette bulunur NECAT, barı giranı gamdan
Meğer lutf eyleye Allah, kevseri zülal gönül