Gönlünle Sarıl Şiiri - Hanifi Kara

GÖNLÜNLE SARIL

Öyle sevki beni, gördüğün o an
Ne olursun birden, kalbinden vurul.
Bedene hükmeden, gönül ve akıl
Kollar şöyle dursun, gönlünle sarıl.

Âniden kaynadı, kanın/kanıma
Birden ateş düştü, ol sol yanıma
Akbaşlı dağları, engel tanıma
Hepsini aşta gel, bu yolda yorul!

Gonca iken, dikenimle dersen de
Güz mevsimi, gül bahçeme girsen de
Ner’desin diyerek, beni yersen de?
Ona da razıyım, istersen darıl.

Gir de şu gönlüme, orada yitme
Sakın yanlış yola, yol diye gitme
Aşktan bîhabere, aldırış etme
Kınayan kınasın, yerene yeril.

Beterin beteri, öyle beter ki
KARA, sevdâ derler; öyle keder ki
Vuslat/visal vakti, o an yeter ki
Gönlümü gönlüne, yolluk et seril…!

01/02/’21
Hanifi KARA