Gönlümün Efendisi Şiiri - Hamit Atay

Gönlümün Efendisi

Sen geldin,
Ve dünya başka dönmeye başladı…
Zaman sana göre ayarlandı sanki,
Geceler daha uzun,
Gündüzler sensizliğe kısa düştü.

Sen
Gönlümün efendisi,
Bir bakışınla çözüldü yılların kör düğümü,
Bir sözünle sustu içimdeki fırtınalar.
Ne zaman adını içimden geçirsem
Kalbim secdeye varır gibi atar…

Ben senden önce de yaşardım,
Ama seninle anlam buldu her şey:
Yağmurun sesi,
Bir çiçeğin kokusu,
Ve sessizliğin derinliği…

Sen,
Aşka yazılmış en güzel dua gibisin.
Okundukça çoğalan,
Anlaşıldıkça derinleşen bir sır gibi…

Ne zaman gözlerine baksam
Bir sonsuzluğun kıyısında buluyorum kendimi.
Ve orada
Ne korku var
Ne kaygı…
Sadece sen varsın
Ve ben,
Sana ait bir sevda olarak duruyorum öylece.

Gönlümün efendisi…
Ben seni sevmekle kalmadım,
Sana inandım,
Sana adadım her satırımı,
Her susuşumu,
Her başkaldırışımı.

Bazen uzaklarda olsan da
Bir nefes kadar yakınımda hissederim seni.
Çünkü sen
Kalbimde bir yer değil,
Kalbimin ta kendisisin.

Seninle bakmak dünyaya başka,
Seninle susmak bile başka…
Kimi zaman gözlerin konuşur
Ben dinlerim,
Kimi zaman ben susarım
Sen anlarsın.

Sen,
Kavuşmanın değil,
Varlığın sevinciyle yetindiğim
Bir mucizesin hayatımda.
Ben seni
Kimseye anlatmadan sevmenin huzurunu yaşadım.

Ey gönlümün efendisi,
Bir gün gidersen,
Ardından ağıtlar yakmam ben.
Sadece
Kalbimin kapısını kapatırım sonsuza dek,
Çünkü bir kez krallığını görmüş bir saray,
Bir daha kimseyi efendi bilmez kendine.
Şiir Hamit Atay