GÖNLE DÜŞENLER !
Yapraklar düşer, ak pak olur saçlar düşer, ne başlar düşer.
Üşüşür gönlüme düşenler, gönlümse yola
düşer .
Arar arar durur da uzakta, yakınında olan payına düşer.
Güvenir insan kendine düşmem dese de, yine düşer .
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta