Gönderilmeyen Mektuplar 5

Bu şehir hiç bu kadar sessiz olmamıştı Sevdiğim!
Adını bir kez olsun gözlerine bakarak söyleyememenin,
Bir kez olsun bakın Sevdiğim işte bu diyememenin,
Kalbimin atışlarını bir kez olsun sana dinletememenin,
Matemine büründü bu şehir.
Sana bu satırları yazarken
Yine hüzün yağıyor gözlerimden Sevdiğim!
Hasret ağlarını serdi üç günlük ömrümüze.
Sevgimiz hapsoldu mahsun yüreklerimize,
Ama ne seni sevmekten vazgeçtim,
Ne de hayaline sarılmaktan el çektim.
Bir kez daha dünyaya gelsem,
Yine bu gönül seni sevmeye ant içecek eminim.
Ayrılık gün be gün dağıtıyor beni Sevdiğim!
Belki başka kollardasın şimdi,
Belki yüzünde güller açıyor bana baktığın gibi,
Belki hayalimizi yaşıyorsun hiç bilmediğim bir şehirde,
Ama ben senin bir bakışında durdurdum zamanı,
Adını yüreğime ezberlettirip, dilime yasak etsem de,
Sen bile bilmedin içimde seni umutla taşıdığımı.
Sana ulaşılmaz diyarlardan yazıyorum Sevdiğim!
Mecnun gibi sevmek düşse de payıma,
Dağlar aşmak yazılsa da alnıma,
Kahır sicim gibi yağsa da gönül bağıma,
Gönderilmeyen mektuplarımla ben,
Tutuyoruz yasını sessiz çığlıklarla.
Ama sakın ümitsizliğe kurban etme gönlünü,
Seni senden çok seven biri var uzaklarda.
Ve Sevdiğim! Sana hiç dokunamadan
Adanmış bir yürekte ağırlayan,
Kavuşma hayalini mısralardan taşıran,
Son demler vaktine kadar biri hep olacak,
Sadece senin kalan!....
Döndü Dülger