Gönderilmeyen Mektuplar 3

Sana dair yapabileceğim tek şeye sarıldım yine Sevdiğim.
Birikmiş özlem solumu durdurmuyor,
Tutuşturuyor elime hüzünlü kalemi.
Okunmayacak satırlar kendiliğinden dizilirken,
Gönderilmeyen mektuplar her geçen gün daha da birikiyor.
Güzel şeylerden bahsetmeyi ne kadar çok isterdim Sevdiğim!
Yaşanmamış anlar ne yazık ki gözönüne serilmiyor.
Elimde avucumda yok ki bizli tek bir hatıra.
Hasret denizinde çırpınarak ömür geçirmek,
Hiç kolay değil yine beni hüzün deryasına bırakıyor.
Seni dilenirken avuç içlerimde,
Yine bir başına gönül hicranımla demler sofrası beni bekliyor.
Yine ben o sofrada çay yerine efkar yudumlayacağım,
Gözümü kırpmadan edeceğim bir sabah,
Yine beni karşılamaya hazırlanıyor.
Sensiz geçen yılların seceresi birikti Sevdiğim.
Yürek sızıma birde amansız bir dert yapıştı.
Yürek yangın yeri olunca,
Beden de kendinden çoktan vazgeçti.
Hasta yatağımda yine bir başınayım,
Geleceğin günün umutsuz bekleyişiyle,
Gözlerim kapanmadan seni görebilir miyim telaşındayım.
Sen bana bakma Sevdiğim.
Yine ben kendi kendime yazıp çiziyor,
Seni senden habersiz şiirlerimle yüz göz ediyorum.
Vuslatı yaza yaza kalemime de,
Senin suretini ezberlettiriyorum.
Sonu gelmeyecek bir bekleyişle,
Gönül ağrımdan sende nasibini aldın aff diliyorum.
Neyse tadını daha fazla kaçırmayayım Sevdiğim!
Ben yine kendi kanatlarımı kendim takarım,
Bazen yükseklere çıkar, bazen yere çakılırım.
Ne de olsa demler sofrasının yabancısı sayılmam,
Ben bu hikayenin hep kaybeden tarafıyım.
Merak etme Sevdiğim!
Ben yine rolümü kimseye kaptırmam,
Sabaha birşey yokmuş gibi ayaklanırım.
Ben bu oyunu zaten tek başıma oynadım
Vazgeçmem yine itinayla oynarım.
Gönderilmeyen mektuplarımla,
Ben yine seni sensiz de yaşarım....
Döndü Dülger