Bir kırlangıç kuşu gibi büyüttü yavrusunu ıraz bibi.Hem yuvadan uçacağını bile bile,hem geleceğine el sallayarak büyüttü Gonca gülünü.
Evden çıkarmadı mesela.Ona bütün örfünü
Adetini öğretti.En küçük yaşından başlayarak
Ona ceyizler yapmaya başladı.Bir yandanda Gonca Gül yapıyordu oyalısını,tülbetini.
Hepsi bir güzel bir yuva kurmak içindi.Ama lakin zaman hızla akıyor,ne gelen ne giden ıraz bibinin kapısını çalmıyordu.Gonca Gül ancak sokak aralarına evin bahçesine bakarken görüyordu erkekleri.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta