Gölgeyle Barışmsk Şiiri - Seyrani Göl

Kendini bilmek,
sadece ışığa bakmak değil;
karanlığın en sessiz köşesine dokunmak,
gizlenmiş yaralarını görmek,
gölgene ulaşmaktır .

Gölge, susturulmuş bir dil gibidir,
unutulmuş anıları taşır,
reddettiğin parçalarla örülü
tamamlanmamış bir bütünlüğü kurar.

O, varoluşun en derin sancısını taşır;
bir yanını gizlemek zorunda kaldığında
ağır yükü omuzlarında hissedersin.
Ama unutma,
gölgenle barışmadığın sürece
kendini hep eksik yaşarsın.

Karanlık ve aydınlık,
birbirine düşman değildir;
aynı bedenin iki yüzü olarak
birlikte var olmayı seçerler.

Birini reddettiğinde,
kendini reddedersin;
içinde bölünür, parçalanırsın.

Gölgenin içinde,
bilinmeyen bir bilgelik yatar;
orada barışı bulduğunda,
ışığın anlamı derinleşir.

Ve o zaman,
kendi karanlığınla yüzleşirken,
kendi bütünlüğünü kucaklarsın
kırılganlıklarını, yüklerini,
en karanlık yanlarını götürsün.

İşte o zaman
Kendini eksik yaşamaktan vazgeçer,
gölgenle el ele tutuşur,
birlikte yürürsünüz ışığın yolunda.
S.GÖL