Gölgesiz İnsan Şiiri - Kenan Gezici

Sildiğim kelimeler hafifletmedi kalbimdeki acıyı.
Sesim gitti sessizleşti, ağlamanın yerini tutmuyor ki.
Günlerim geçmez arafta taş üstüne taş basıyorum.
Boşalan usanç verici, yeşermez artık kaç zaman içim.
Anlatacak, konuşurken bölünecek kalmadı eksik lafım.
Bir kez doğuyorsun uzun uzun çok kez ölüyorsun.
Değmeden dokunmadan hissiyatsız katiller tarafından.
Karışmışlar aralara insan gibi davranırlar.
İnsandan; daha çok görünmeye çalışırlar.
Hayat çalmak yazgı ve de en büyük övgü.
Tebessüm alınmadan her şey yolunda zannın.
Sessizce alı verir sonra başlar ki ne yaygaraya.

Kenan Gezici 26/10/2025