Gölgenle Yalnızsın Şiiri - Fatih Güler

Her yağmurdan sonra güneş açınsa
Yeryüzünden selle birlikte yelde gider
Gökkuşağı köprüsü oluşup çiçekte açar

Deniz dalgalanıp en sonunda durulunca
Kumla beraber taşta yerine oturup
İnsanların arasından kendi de temizlenir

Yaşanan dünyanın bu hayat kavgasında
Herkese inat hak yolunda yürüyenin
Arkasında sadece Allah gölgesi yeter

Ne babayla anaya ihtiyaç duyulur
Ağayla beraber nede paşayla padişaha
İnsan gibi insansan gölgenle yalnızsın

İnsanda çıkar herhangi bir yola
İki iki daha dört eder
Ya yapayalnız dağ tepesine tırmanır
Yada güvendiği dağa kar yağar
Akraba, tanıdık, yabancı, ayrım yapmadan.