Gölgemin Gölgesi Şiiri - Ömer Zengin

Bir yığının gölgesi düştü harflerin üstüne,
Söz söyleyen sustu, susan susturdu da sustu.
Bir taş gibi durdum zamanın önünde,
Her geçen yıl döküldü, yüzümde dondu da sustu.

Bir perde var gözümle hakikat arasında,
Yırtılmaz, yırtılırsa ardı tufan olur.
Sükût ki benliğimin matemidir aslında,
İçimde ne varsa yandı, yandıkça savrulur duman olur.

Bir kalp ki çarpmıyor, çırpınıyor sanki,
Her atışı bir yük, her yükü bir yankı.
Gündüzleri gece, geceleri sakin sanki
Yıllardır saklı bir su gibi içimde kırık yankı.

Ey zaman, ey yorgun saatlerimin nabzı,
Ben sana değil, içindeki boşluğa küstüm.
Bir ömürdür elimde yanar bir yazı,
Ben o yazıyı bir kör derviş gibi üstümde süzdüm