Gölgemde Dinlenen Sevdalı

Gölgemde Dinlenen Sevdalı

Gölgemde dinlenen sevdalı,
Yorgun bir günün ardından düşmüş sessizliğe.
Omzunda mevsimsiz rüzgârlar,
Gözlerinde hâlâ yarım kalmış bir şarkı var.

Ben sustukça daha çok sokuluyor,
Sanki kelimelerimle kırılmaktan korkar gibi.
Bir bakışıyla sabrı öğretiyor bana,
Ve suskunluğunda çoğalıyor gecenin şiiri.

Zaman, tenhalığında soluk bir gül,
Biz, söylenmemiş bir aşkın içinde iki yolcu.
Ne tam yakın, ne uzağız birbirimize,
Ama gölgemde… dinleniyor sevdalı —
Ve ben, bu sessizliği seviyorum.

Bir avuç suskunluk taşıyor ellerinde,
Anlatmıyor, sadece soluyor içinden.
Ben bazen bir ağaç gibi dik duruyorum yanında,
Bazen kendi gölgeme sığınıyorum gizliden.

Adını sormadım hiç —
Çünkü bazı sevdalar isimsiz büyür,
Bazı bakışlar dile düşerse eksilir.
Biliyorum, o da biliyor;
Bu bir hikâye değil, bu bir his gibi sürgün.

Zaman kıyısından geçiyor kalbimizin,
Ne bir adım ileri, ne bir dönüş geri.
Birbirimizin yarasında dinleniyoruz belki de,
Benim gölgem onun gece yarısı,
Onun sessizliği benim ezberim oldu şimdi.

Mercan Demir
26.9.25