Gölgelerimin Güneşi (annem)

Annem… Senin adın geçince, içimde bir esinti başlar,
Hani temmuz ortası, serin bir rüzgar gibi.
Sen ilk uyandığım sabah, gözümü açtığım an,
Her zaman arkamdaki güç, yanımda duran.

Kimi zaman fısıltım, kimi zaman dağ gibi dayanağım.
İlk korkumu sen dindirdin,
İlk cesaretimi sen verdin,
Hep ışık olmamı isteyen, sönmez fenerimsin.

Sen bir anı kadar sıcak,
Bir melodi gibi ruhuma işleyen,
Bir sığınak kadar güvenli, kucaklayan, saran.
Bir mucize gibi eşsiz, varlığına şükrettiren.

Kalbimdeki en eski iz, ilk nefesim.
Her şey bir rüya bu dünyada, gelip geçen bir an,
Bir tek sensin ANNEM gölgelerimi aydınlatan güneş.