Gölgeler Ağlarken Şiiri - Yakup Aydoğan

Bir akşam vakti gün batarken
Tanıdık bir yıldız yoklar beni
Yalnızlık gözlerimden akarken

Şimdi ipince bir yağmur gelir
Beyaz yüzüme siyah bulutlardan
Kıldan ince bir hüzün yükselir

Oturup ıssız merdivenlerde
Terini silsem tüm gölgelerin
Sessizce ağlasam mahzenlerde

Tutsam bir an, kemikten bir elin
Duysam ayak sesimi taşlarda
Buğulu camları kırsa elin

Kül rengi bir geceye süzülsem
Yüreğimi yırtsam sokaklarda
Yalnız ben, sadece ben üzülsem

Hicran gün olup, bağrımda yatar
Gök çekimi sonsuz şulenin
Bir hazan ki hala tenimde yatar

Sen beni arama. Ben nerdeyim
Belki, gök kubbede bir mavinin
Sessizce asıldığı yerdeyim

Sonra baksam bana nerelerden
Duysam içimde sızlayan bir yer
Ateşe koşan pervanelerden

Şimdi adı saklı bir denizdeyim
Yosunlara sarıp ciğerimi
Gölgeler içinde bir izdeyim.