Gölgeler Şiiri - Seyrani Göl

Bir gölge süzülür kaldırımlarda,
Adımlar, taşlara sinmiş bir ismi yoklar.
Yıllar dökülmüş çatlamış duvarlara,
Pencereler ardında bir suskunluk ağlar.

Perdeler aralık, buğulu camlar solgun,
Bir silüet titrer ışığın ucunda.
Ne içeriden ses var, ne de dışarıdan çağrı,
Sokağın yüreği sızlar geceler boyunca.

Kırık salıncaklar sallanır rüzgârda,
Unutulmuş çocuk oyunlarının yankısı.
Sessiz duvarlar anlatsın eski günleri,
Geçmişin adımları döner gecenin içinde.

Baş kaldırmaz artık pencereler ardındaki,
Tanımaz olur sokak eski yüzleri.
Yalnızca cam, yalnızca gölge hatırlar
Bir zamanlar orada duran gözleri.

Ve yıpranmış duvarların arkasında,
Zamanın unuttuğu eski bir umut var.
Rüzgârın fısıltısıyla savurduğu hayaller,
Gözlerdeki hasreti bir kez daha yakar.

Gecenin koynunda silik bir iz kalır,
Bir zamanlar yaşanmış bir evden geriye.
Ne bir ses yankılanır, ne bir adım gelir
Yalnız hatıralar ağlar taş duvarın gerisinde.
S.GÖL