Gölgede Şiiri - Seyrani Göl

Sen ışığın ardındaydın,
ben hep geride kaldım.
Adını söylediler,
ben duymadım.

Bir adım ötendeydim
ama görünmedim.
Kendimi bıraktım
sessizliğe daldım.

Güneş yükseldi,
hiçbir şey olmadı.
Gölgede kaldım,
yani tam olduğum yerde.

Konuşsam kırılırdım,
sussam eksilirdim.
O yüzden sustum
ve olduğum gibi kaldım.

Bir çiçek açtı önümde,
gör diye eğildim.
Ama sen gökyüzüne
bir başka yöne bakıyordun.

Kendime döneli çok oldu,
gölgeyle barıştım.
Artık bir adım geride,
ama bir ömür içerideyim.

Sonra bir sabah,
ışık benden geçerek
bir duvara değil,
tam kalbime çarptı.

Sanıyordum ki güneş dışarıdaymış,
meğer içimdeymiş;
gölgeleri büyüten
benim suskunluğummuş.

Yani aydınlık
benimle başlamış.
Ve gölgede kalmak
bir seçimmiş aslında.
S.GÖL