Gölge Varsa Şiiri - Avni Çakar

Her nerde ki o dedim
bir ikindide şuradan geçer dediler
geçti gitti gölgesine yüz sürdüm
kan kurumuş gölgesinde gazel okudum
el pençe divan durdum
Cafer Ünal – 18.02.2006

“-Bu ışık bolluğunda akşamı gelmez mi sanırdın?
Hazır ettin mi kandilini geceye, bre şaşkın? ” dediler...

* * *

Dön ardına bir bak, gönlün erimiş yerde
Diktiğin urbaların çaputu hırka sana.

Uzat elini artık, yakmasın ruhu gece...

Ağaç oldu fidanın, ister yaslan, soluklan
İster çoban ateşi, sabahın ayazına...

* * *

Dediler ki; “ O günün kemalidir, kurban ol ikindiye
Devşirdiğin güllerin rengini verdi sana,
Kokusu uçup giden otlar düştü yükünden,
Omuzların akrepten, çıyandan geçilmezken
Çoğalan aydınlıkta birer birer düştüler.”

Dedim ki; “Gölge varsa gidilmemiştir,
Yüz sürülmüşse silinmemiştir,
Gazel okunmuş ey erenler, divan durulmuş
Gölge varsa gidilmemiştir..? ”

“-İkindi” dediler, sustular.