Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
İTHAKALARIYLA YAŞAYANIN YOLCULUĞU BİTMİYOR,BİTEMEZ...ŞİİRİN VE ŞAİRİN DERİN MASUMİYETİ KANITLANMIŞ YAŞAMDA...MASUMİYETİNDEN ÖTÜRÜ MAHKUM ZATEN...TECİLLİYMİŞ ASLINDA...ŞİMDİ İNFAZI BİLE YANMIŞ...KENDİ GİTSE BİLE SÖZLERİ KALACAK DÜNYADA...SAYGILAR SAYIN ŞAİR...
Yaşamın ayrılmaz akışında inançlarını ve kendisiyle hesaplaştığı anların toplamını akıcı bir üslupla yaşatmaktadır Sayın şair, düş ile yaşamı örtüştürerek denk düşürmüştür şair ruh haline uygun inançları düşleminde ve gölge ete kemiğe bürünmüş hareket ediyor şiirin içinde benzetmelerin şiire ustaca yerleştirilmesi de cabası.
Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta