Gökyüzünün Esiriyim Şiiri - Hamiye Gül

Dağların doruklarında gezinen
Asi rüzgar gibi eser yüreğim.
Bazı zaman süzülse yavaşça
Serilse eteklerine durulmam
Uzatsan elini tutulmaz ellerim.

Halbuki bakışların coğrafyaları
Kıskandıracak kadar harikulade
O gözlerin yamaçlarımda açılan
Gardenyalardan daha şahâne
Beni benden eden güzellikteydi.

Med cezirlerine tutulurdum hep
Bir sahil kasabasının kumsalında
Denizime tutsaktın ufuklarımda
Bense gökyüzünün güzelliğinden
Mavisinden kopamayan esiriyim.

Kalbim sözlerinle yerle yeksan olur
Sanki aşkın içine düştüm düşeceğim.
Eğerim gözlerimi süzerek yeryüzüne
Bir işlersen içime inceden inceye
Aman Allah'ım ben aşkıyla öleceğim!

Gönül tahtıma oturma ne olursun
Hasret çekerek ziyan olur giderim.
Bulanırım inan ki kızılın aşk iksirine
Ayılamam kurtulamam tesirinden
Saçılır topraklar başıma ölür giderim.

Bırak beni uçur fezada özgürlüğüme
Kanat açınca himayende gölgeleneyim.
Gözlerim o güzel bakışlarında kalınca
Bir kanat çırpışıyla ayaklarına serileyim,
Sen ufkuma ben toprağa aşkı söyleyelim.