Gökyüzü Yansıması Şiiri - İlhan Özgen

Yürüyor, bir akşamın dinginliğinde, usulca,
Her hareketi bir zarafet tablosu, göze sessizce değen.
Ne günün kör eden ateşi, ne de gecenin mutlak karası,
İkisinin de en saf halini yansıtan bir denge, içten.

Saçları, kuzgunun kanatları gibi, hafifçe dalgalı,
Yüzünde bir ay ışığı parlar, hüzünsüz ve berrak.
Her düşüncesi huzur dolu, her hissi nazikçe saklı,
Kalbi aşkla dolu, her atışı bir bahar şafak.

Gözlerinde bir gökyüzü yansıması, yıldızlarla bezenmiş,
İyilikle örülmüş bir ruhun sessizce fısıltısı.
Her haliyle o, hem güçlü hem de narin, eşsiz,
Güzelliği ruhundan doğan, tarifsiz bir pırıltısı.