Gökyüzüne baktığım her an, sanki zaman yavaşlar.
Mavinin içinde kaybolurken, kalbimin en derin yerine tek bir hakikat belirir; Yerin göğün de sahibi Allah. Gökyüzü öyle geniş, öyle sınırsız görünür ki insan kendini küçücük hisseder ama bir o kadar da güvende... Çünkü bu sonsuzluk bile O'nun kudretinin sadece bir işaretidir.
Bulutların ağır ağır yürüyüşünde bir düzen, güneşin her gün doğuşunda bir vaad, gecenin karanlığında bir huzur saklıdır.
Hiçbiri rasgele değildir. Göğe dallanan her umut, yere kök salan her adım O'nun bilgisi altındadır.
Gökyüzü bana hep aynı şeyi hatırlatır:
Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta