Gökyüzüne bakmakla başladı herşey;
Önce uçmayı öğretti gözlere, rüzgârı yaşamayı,
Sonra,düşmeyi ve vurulmayı.
Riyakâr bu hayat dediğin;
İki yüzlü olacaksan eğer,
İkisine de bakmayı bileceksin.
Gökyüzüne bakarken toprağı neden unutur insan?
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta