dünya insanla dolu ama ben çaresizim
doğa yok olmakta yenik düşmekte yaşama
karıncalar yurtlarını terk edip
göç etmekte yüksek dağlara
ben ağlıyorum ben çaresizim
yüreğimdeki ıssızlığı zaman yok edemedi
yalnızlık kor ay yangınında gidip gelmede
alarm çalar saat ömre alkış tufanı
sen düşüm,sen umudum,son saflığım
soğuk ürpertisi..
bol sarımsaklı nefesler
kraliyet sofrasından
pasta kokulu öksürmeler
pirzolalı,rostolu terler
meclisten
kış kesiyor saçlarımı
gözlerim ırak yollarla keşisiyor
düşlerim yapraklarla bezenmiş
dönüyor yine sevda gülü yalnızlığıma
derince mutluluklar diyarına
Sevmek istesem de kavuşamayacağım
O güzel gözlerinden savuşamayacağım
Sızarken aynalar arasından yüreğim
Senin gidişine hiç dayanamayacağım
Uğultusu yüreğimde çınlarken rüzgarın
Kar tanelerinin altında
Yürürken yalnız
Düşünüyorum
Sessiz
Bir dostu
Yıllardan sonra görmenin
Sorun değil, alışkınım
Bir öpücüğe uzağım, dokunulmaya hasret
Beni izle
Hadi var olalım seninle
Bir gök gürültüsü
insanlar yolda yürür
hepsinin başında ayrı bir dert
ve ayrı bir hüzün
ellerinde karanfil
gözlerinde ışıltı
nereye giderler böyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!