Gökkuşağı Şiiri - İzzet Altan

Nedir sende tükenmeyen bu inat,
Bu arsızlık, bu gözü karalık…
Eli sıkı yağmurlardan mı yüz buldun,
Yoksa güneşi mi kandırdın bir aralık?

Seni görmek ne zor işti eskilerde
Şimdiyse ne mümkün duymamak feryadını
Bir zamanlar tutkuyla tuttuğumuz dileklerde
Hep eksik düşünmüşüz mutluluğun adını

Biliyorum dilin olsa ağır konuşacaksın
Ve anlatmayacaksın şimdiki sonbaharı
Yapraklar, güller ve gözlere bakacaksın
Sonra başlayacaksın… ‘Sen! ’ diyeceksin
‘İşte semada dirilttim, öldürdüğün baharı…’