Düşümde bir söğüt ağacı
Saçları var yerleri süpüren yarı yeşil yarı sarı
Gölgesinde ninemin açık büfe sofrası
Uzanıp durur babam boylu boyunca
Bi’ yanım eksik hep ondan sonrası…
Siyahı bilmem o zamanlar
En Büyük AŞK’a Saygıyla…
Mevsim sonbahar, aylardan kasım,
Daraldı ruhum almadı aklım.
Yumdu gözlerini MUSTAFA KEMAL.
Bir çiçek açar her sabah yanımda,
Sol’umdan tut da bir ucu dünya
Biraz duygulu biraz uykulu,
Fazlaca derin bi’ o kadar engin
Alır dünyamı yeşile boyar..
Bi’ umuttan az değil gözlerin…
Sana sözler biriktirdim gitme
Şarkım yarım kalır gittiğinde
Ümit verip her seferinde gitme
Bazı gündüzüm bazen de gece
Ay geceye küser sen bana küsme
Kalbim hüzün kürsüsünde gitme
İyisi mi git sen!
ARTIK…
Ne satırlarım kin koksun
Ne de sencil mısralarım olsun
Sırf sen seviyorsun diye
En sevdiğim olmasın, papatya
Bu dünyayı temize yıkayacak,
Senin gönlündeki sevgidir
Bu coğrafyada henüz hiçbir denize dökülmedi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!